From many Thai in Chiang Mai to no Thai in Kutai.

Goedemiddag!

Het lijkt alweer even geleden, but time flies when you're having fun. En wanneer je constant aan het reizen bent. En eigenlijk geen zin en tijd hebt om een blog bij te houden. Maar, zin maak je of krijg je vanzelf, dus vandaar dat we jullie weer een update geven over onze dagelijkse bezigheden van de afgelopen tijd.

Laten we beginnen waar we gebleven zijn, de Nutella en pindakaas pannekoeken. Wat waren die lekker zeg! En nog gratis ook, want vlak nadat we de pannekoeken kregen ging het winkeltje plotseling dicht, zonder ons geld te vragen. Extra genieten dus. Hierna hebben we nog wat rondgestruind, armbandjes gescoord, Amy's Iphone kapot gegooid, een adres in Phuket gekregen van een Australische duikinstructeur om de Iphone te laten maken, om vervolgens weer voor 800 baht terug te gaan naar ons strandje. Het was eigenlijk ons idee om te gaan stappen, aangezien dat heel goed mogelijk is op Koh Phi Phi, maar aangezien het 's nachts rond de 1200 kon kosten om terug te gaan naar ons strand, liet ons budget dat niet toe. Dit was ook de reden dat we behalve van het Rantee beach waar wij zaten en de pier weinig van het prachtige Phi Phi hebben gezien. Volgende keer beter, want Thailand is zeker een land om naar terug te komen! Terug bij het strand hebben we nog een drankje gedaan bij de 'bar' van de lokale jongens daar. We waren natuurlijk nogal een attractie. Wel hebben we erg gelachen en heeft een van de jongens nog een tekening gemaakt in Amy's boekje. De volgende dag zijn we naar een viewpoint gehiked, waar een prachtig uitzicht hadden over een deel van het eiland en de zee. Min het feit dat we achterna werden gezeten door gigantische kevers, was het heerlijk bijkomen van het best nog zware stuk lopen. Hierna zijn we terug naar beneden gelopen, zijn we nog een slang tegen gekomen en hebben we de rest van de dag op het strand gerelaxed. Het bruine kleurtje waar we zo ons best op hadden gedaan begon helaas langzaam te verdwijnen, en is inmiddels compleet verdwenen. De volgende ochtend werden we met de longboat terug gebracht naar de pier, waar onze boot naar Phuket al stond te wachten. 

We kwamen lekker op tijd aan in Phuket, waarna we snel een leuk guesthouse hebben gevonden (het oudste guesthouse in Phuket) en zijn we er meteen op uit gegaan. Ons eerste doel was om de mall op te zoeken waar we Amy's telefoon konden laten maken. Die was gelukkig vrij snel gevonden. Het duurde een paar uur voor de telefoon gemaakt was, waarna we zelf wat rond zijn gaan kijken in de mall. Daar hebben we ook voor het eerst gezondigd; we zijn naar de McDonalds geweest. En het was lekker. Ook hebben we hierna heel goedkope bioscoopkaartjes gehaald voor die avond voor Iron Man 2. Rond 7 uur, een paar uur later dan gehoopt, konden we de Iphone zo goed als nieuw weer ophalen. Hierna zijn we ergens wat gaan eten en daarna naar de film gegaan. 's Avonds in t guesthouse nog wat geskyped met het thuisfront. De volgende dag lekker een beetje uitgeslapen en daarna weer erop uit gegaan. Al vrij snel kwamen we een tuctuc tegen die ons wel een tourtje a la Phuket wilde geven voor 150 baht, an offer we couldn't refuse! Onze eerste stop was bij een grote, gouden Buddha, heel mooi. Helaas konden wij niet dichterbij komen, we waren niet gepast gekleed (lees: korte broek en hemdje). Hierna werden we naar de viewpoint gebracht, waar een prachtig uitzicht over Phuket te zien was. Snel een foto gemaakt en op naar de Butterfly Garden. Dat was wel het leukste van de hele tour. Bij aankomst kregen we meteen een bekertje lemongrass limonade. De entree was 300 baht p.p., waar we een plattegrond en een klein bakje vlindervoer bij kregen. Ook kon je gesneden kip kopen voor de alligatorvissen, wat we ook hebben gedaan. Binnen was er eerst een 'museum' gedeelte waar levende tarantula's en andere opgezette insecten te zien waren, waarna je naar het vlindergedeelte kon. Heel mooi om te zien, de vlinders kwamen vrijwel meteen op je zitten en we hebben een aantal mooie foto's kunnen maken. De alligatorvissen die aan de andere kant van de tuin zaten, zagen er bizar vreemd uit, maar het was wel erg grappig om ze eten te geven. Hierna zijn we terug gegaan naar onze guesthouse, om onze spullen te pakken, nog wat te eten te halen bij de 7/11 (geweldige 24 uur supermarktjes!!!) om naar de busverzamelplaats te gaan voor onze bus naar Bangkok. Dachten we. Door wat miscommunicatie waren we naar de verkeerde busstop gegaan, waarna we dus als heel snel een taxi moesten regelen om onze bus van 6 uur nog te redden. Gelukkig is dat helemaal goed gegaan, en hadden we de beste bus ever. Airco, slaapstoelen die op elk mogelijke manier omgeklapt konden worden, drinken, eten, een film, dekens, geweldig dus! Na een lange rit kwamen we aan in Bangkok, moesten we een taxi nemen naar het centrum en hebben we op een centrale locatie een guesthouse gevonden. De twee dagen dat we daar waren zijn we naar de Royal Palace geweest, de bloemenmarkt in de avond en nog een of andere rommelmarktje waar ook dieren werden verkocht (heel zielig). Ook kwamen we een heel goedkope kapper tegen in een mall, waardoor we op het geweldige idee kwamen ons haar te laten knippen en voor de grap een dyedip te doen. Waarom niet! Resultaat was prima gelukkig. Ook hier zijn we een avond wezen stappen en hebben we weer sushi gegeten.

Na 2 nachten in Bangkok hebben we de nachttrein naar Chiang Mai genomen, omdat we toch ook wat van het noorden wilden zien. Chiang Mai bleek een heel schattig stadje te zijn, met veel touristen. De eerste dag zijn we naar de Chiang Mai Zoo geweest, een gigantische dierentuin een paar km buiten het centrum. Deze dierentuin was niets vergeleken met wat wij gewend zijn in Nederland, de foto's zeggen genoeg! 's Avonds hebben we het rustig gehouden, al dat reizen gaat je niet in de koude kleren zitten. Wel heeft Jorien vast de kookcursus geregeld voor de volgende dag om ons aan ons voornemen te houden; een kookcursus te doen in ieder land waar we zijn. De volgende dag hebben we eerst lekker rustig aan gedaan. Weer een paar Canadezen ontmoet, die dezelfde kookcursus als ons besloten te doen. Om 4 uur werden we opgehaald met een busje, waarna we naar ons cursus werden gebracht. Daar werden we ontvangen door een schattige Thaise jonge vrouw, die ons meenam naar de markt, waar ze ons wat dingen uitlegde over verschillende producten en waar we zelf even rond mochten struinen. Eenmaal terug bleken meer dan de helft van de cursisten Nederlands te zijn, erg grappig. Die avond konden kiezen wat we wilden maken. Zo heeftt Amy spring rolls, een curry, pad thai  en cocunutmilksoup gemaakt, het een lekkerder dan de ander. Jorien had een gerechtje met cashewnootjes gemaakt, coconutmilksoup, papaya salade en een pittig noodle gerecht gemaakt. Ook dit mochten we natuurlijk allemaal zelf opeten, en we kregen weer een receptenboekje mee. Die avond zijn we met de drie Canadezen langs de nightmarket gestruind, en daarna daar een drankje gedaan. Vervolgens met z'n 5en in een tuctuc (weer erg krap, maar het lukte) naar een discotheek gegaan.

De volgende dag hebben we tot 11 uur uit kunnen slapen (niet lang voor ons), moesten we uitchecken en hebben we in Chiang Mai nog een aantal tempels bezocht. Om 3 uur wilden we al weer op het station zijn om tickets te kopen voor de nachttrein terug naar Bangkok. Aangekomen in Bangkok hebben we vlakbij de uitgaansstraat Koh San Road een schattig guesthouse gevonden en hebben we een tuctuc genomen naar het MBK center, waar we weer heel slecht naar de bioscoop zijn gegaan. Dit keer goed voorbereid, want de laatste keer dat we in de bios zaten bleek de airco iets te hard aan te staan. Daarna weer de tuctuc terug, bij een straattentje pad thai gegeten en op tijd naar bed gegaan. Of eigenlijk Jorien, Amy moest echt even met haar lieve vriendje skypen. De volgende dag moesten we alweer vroeg naar het vliegveld voor onze vlucht naar Kuala Lumpur. We hadden ons zelfs nog verslapen, maar gelukkig hebben we de vlucht gered.

In Kuala Lumpur werden we een bus naar het centrum genomen. Daar weer gebruik gemaakt van een openbare bus om bij Chinatown te komen, waar de goedkoopste guesthouses zaten. Het guesthouse wat we vonden was niet zo goedkoop als we hoopten, maar het was maar voor 1 nachtje, dus het voldeed. Die dag zijn we over de markt gelopen en hebben we daarna de metro genomen naar de Petronus Towers geweest, de hoogste torens van KL met de brug ertussen. Daar buiten eerst een paar mooie foto's van de torens gemaakt, om daarna iemand te zoeken om een foto van ons met de towers te maken. Een stuk verderop zagen we meer toeristen met hetzelfde idee als wij, dus liepen we daarheen. Iedereen was druk bezig met foto's maken, we vielen in eerste instantie niet op, maar nadat we iemand hadden gevraagd een foto van ons te maken, hadden de mensen opeens door dat er twee westerse meisjes bij gekomen waren. Binnen 3 seconden er zo'n 20 mensen om ons heen, varierend van Oosterse mannen tot jonge meiden met hoofddoek. Iedereen wilde met ons op de foto, wat resulteerde tot een groepsfoto met een stel vreemdelingen, helaas niet door onze camera gemaakt. Er werd aan ons gevraagd waar we vandaan kwamen, dat we zulk mooi haar hadden, zelfs Amy's neus vonden ze prachtig (het vreemdse, maar schattigste compliment dat ik ooit heb gehad). We hebben 1 foto waar een van de mannen met ons op de foto staat en nog steeds mensen foto's van ons maken, zijn gezicht spreek boekdelen!! Nog steeds een beetje verbaasd over onze 'one minute of fame' liepen we de mall in, om als traditie weer naar de bioscoop te gaan! Toen de film klaar was, was het al donker buiten, en voor de towers was een geweldige fonteinshow te zien. Daar hebben we nog een uur lang met een Maleisier gepraat over van alles en nog wat. Voor de volgende keer weten we wel waar we moeten zijn, zoals het zien van de zonsondergang aan de overkant van de towers. De volgende ochtend moesten we weer vroeg op voor onze vlucht naar Balikpapan, Borneo. Eindelijk gingen we de jungle in om de oeran oetangs te zien!

Aangekomen op Balikpapan moesten we eerst een visum aanvragen. Nogal lastig op dat moment, want we hadden nog geen Indonesisch geld! Door een lief beveiligingsmannetje werden we naar een ATM gebracht, waarna we ons visum van 20 dollar konden betalen. Na de douane hebben we een taxi naar ons hotel genomen en zijn we direct op pad gegaan om een jungletour te boeken. Om de hoek bleek een travelagency te zitten, waar een een man ontmoeten die uiteindelijk onze tourguide zou zijn! Bij hem hebben we een tour geboekt door Kutai National Park. Alles zou voor ons geregeld worden; maaltijden, drinken, vervoer, accommodatie, rangers voor in de jungle, donaties, alles. Het kostte wel wat, maar het was het achteraf helemaal waard! De volgende ochtend werden we om 7 uur opgehaald, en stond ons een lange, hobbelige weg voor de boeg van zo'n 9 uur. Wel zijn we onderweg nog gestopt op de evenaar. Erg grappig, wetende dat je precies op het midden van de aarde staat! Hierna moesten we een bootje nemen naar het kamp. En natuurlijk, de eerste twee personen die we zoveel kilometers van huis tegenkwamen, zittend op de steiger, waren twee Amsterdammers. Het kon ook niet anders. Nadat we veilig aan wal stonden liet Rusby, onze tourguide, onze kamer zien waar we onze spullen konden neerplanten. Hierna werd er lekker voor ons gekookt door de rangers, hebben we daar even gezeten en zijn we op tijd naar bed gegaan, omdat we de volgende ochtend om 7 uur al moesten ontbijten. Hierna begon onze tour door de jungle, ranger voorop, Jorien, Amy en als laatste Rusby. We waren nog geen 5 minuten onderweg of Jorien had al een slang tussen haar benen. Gelukkig is ze wel wat gewend, dus zonder veel ongemakken konden we onze tocht voortzetten. 

Na een tijdje werd onze ranger gebeld (verbaasde ons iedere keer weer, sta je midden in de jungle, ging er een mobiele telefoon af) dat er in de buurt een vrouwelijke oeran oetang gespot was. We werden snel naar de plek gebracht, waar we het vrouwtje van dichtbij konden bekijken. Hierna hebben we nog longtail aapjes gezien, een paar eekhoorntjes, een mannetjes oerang oetan en verder veel vogels. Na 2 uur gingen we terug naar het kamp, waar we wat konden rusten en lunchen. Plotseling werd er geroepen dat de mannetjes oeran oetang vlakbij het kamp in een boom zat, dus snelden we daar naar toe. Geweldig om zo'n dier van zo dichtbij te zien! Alsof het geluk ons nog niet toelachte, kwam het mannetje de boom uit om  vlakbij de steiger te genieten van een ananas. Nadat deze was opgegeten, kroop hij onder de steiger door naar de andere kant, weer om een ananas te verorberen. Uiteindelijk was hij zo dichtbij dat we 'm konden aaien, maar dat hebben we, verstandig als we zijn, maar niet gedaan. Amy was ondertussen naar de keuken gelopen, waar Rusby haar wees op een leguaan die onder de keuken door kroop. Ook heel gaaf om te zien! Snel een filmpje en wat foto's gemaakt, maar helaas had de hagedis snel door waar ze mee bezig was en ging ervandoor. Na een uitgebreide lunch zijn we weer de jungle in gegaan, op zoek naar een vrouwtjes oeran oetang met baby. Het duurde even, maar we hebben ze gevonden. Helaas zaten ze in het topje van een hele hoge boom, dus echt goed konden we ze niet zien. Wel hadden ze door dat we naar ze aan het kijken waren, waarna ze doodleuk hun half aangevreten fruit naar beneden begonnen te gooien. Gelukkig konden ze niet mikken. Terug aangekomen in het kamp werd er nogmaals uitgebreid voor ons gekookt, konden we even douchen en stond de avondhike op het programma. We werden opnieuw mee de jungle in genomen, dit keer in het donker, gewapend met zaklampen. Na een kwartiertje lopen werd ons doel gevonden; een heerlijke, zwarte, harige tarantula. Onderweg de nodige spinnen en insecten gezien, maar deze sloeg wel alles. Ook weer een paar prachtige vogeltjes gezien. Stiekem hoopte Amy nog op een paar slangen, maar helaas.

De volgende dag moesten we weer vroeg op om onze spullen te pakken en gingen we terug naar Balikpapan. Daar zijn we een nachtje gebleven, en werden we de volgende dag door Rusby naar de bus gebracht die ons naar Banjarmasin zou brengen. Geweldige man, die Rusby! Minpuntje was wel dat onze pinpassen het niet deden en nog steeds niet doen, gelukkig heeft Jorien nog een creditcard bij zich. Op dit moment zijn we in Banjarmasin, na een koude, lange, hobbelige busrit. We werden zelfs gewekt door een haan die iemand in een mandje mee had genomen in de bus, precies om half 6. We dachten dat we gek werden, omdat we de haan eerst niet konden zien. Inmiddels zitten we al een paar uur in een internetcafeetje, waar ze geen normale tafels met stoelen kennen, dus zitten we op de grond. Een langharige tourgids heeft ons hier naartoe gebracht, en wacht al sinds 2 uur op ons, hopend dat we misschien een tour met hem gaan doen! We zijn van plan om morgenochtend om 5 uur 's ochtends naar de floating markets te gaan en daar de zonsopgang te zien, en 4 uur 's middags een tour over het kanaal met zonsondergang. De volgende dag, de 23e, willen we weer terug naar Balikpapan gaan, omdat we de 24e daar het vliegtuig weer gaan pakken naar Kuala Lumpur. De 25e vliegen we weer vanaf Kuala Lumpur naar Jakarta, en gaat ons laatste deel van de reis alweer in! Nog even een maandje genieten voordat we weer naar huis gaan. We hebben het absoluut helemaal naar ons zin, maar het thuisfront wordt ook wel een beetje gemist (in Amy's geval; vooral Loek! Mams ook wel hoor.) 

Het is een lang verhaal, maar jullie zijn weer op de hoogte! De foto's zijn we aan het uploaden, het laatste beetje komt er zo snel mogelijk op.

Liefs, Amy en Jorien