Angkor Waaauuuut??

Goedenavond beste heren, schone dames!

Het bijhouden van dit blog gaat nog niet van harte, maar we doen ons best. Op dit moment zitten we alweer twee dagen in Siem Reap, maar daar is nog een prachtig plaatsje in Cambodja aan vooraf gegaan!

De 15e zijn we vertrokken naar Battambang, wat links onder Siem Reap ligt. De busreis naar dit plekje was nog een aardige tocht van zo'n 13 uur, maar wel in twee geweldige slaapbussen! Helaas was Amy weer zo slim om vol onderuit te gaan in de tweede bus, met twee flinke beurse schenen als gevolg. Van Sihanoukville via Phnom Penh kwamen we om 6 uur 's ochtends in Battambang aan. Ons guesthouse was snel gevonden, waar we eerst even hebben bijgeslapen voordat we weer op pad gingen. De oom en tante van Jorien, Aad en Gerda van Schie, zijn tijdens hun vele reizen in Cambodja de organisatie KMR tegen gekomen, een organisatie die zich inzet voor verwaarloosde en getraumatiseerde kinderen, van vrijwel 0 tot ongeveer 12 jaar oud, soms ouder. Deze kinderen zijn slachtoffer geweest van onder andere verkrachting en geweld. In eerste instantie was het de bedoeling om een middagje of twee daar Engelse les te geven, maar door het omgooien van onze oorspronkelijke reisroute zijn we daar 16 april een middag wezen kijken. Een hele vriendelijke man wachtte ons op het terrein op, waarna we eerst een rondleiding over het terrein en informatie over de organisatie kregen. Vervolgens kwamen we bij de kinderen terecht, die gezellig verschillende spelletjes aan het doen waren, omdat het Nieuw Jaar was. Om die reden waren er op dat moment ook minder kinderen aanwezig, sommigen waren naar familie elders in het land. We hebben anderhalf uur heerlijk met de kinderen mogen spelen. We werden voornamelijk als klimrek gebruikt, aangestaard, geprikt, geslagen, maar we hebben vooral onwijs veel gelachen om al die schatjes. Ook onze Iphone en camera vonden ze helemaal geweldig, al hadden ze geen idee hoe ze die moesten gebruiken. Na anderhalf uur waren we helemaal op, hebben we afscheid genomen en zijn we met de tuctuc teruggegaan naar ons guesthouse. 's Avonds hebben we ergens in de stad wat gegeten. We hadden spring rolls besteld, maar kregen iets heel anders dan we verwacht hadden. Bleek gelukkig echt super lekker te zijn!

De volgende dag zijn we met onze tuctuc driver eerst naar een tempel geweest, waar nog steeds Nieuw Jaar werd gevierd. Er waren rondom Battambang meerdere tempels, waarvan de populairste op de Angkor Wat (maar dan kleiner) leek. Aangezien wij toch nog naar de Angkor Wat gingen, leek het ons leuker naar de andere tempel te gaan. Daar aangekomen bleken we de enige twee toeristen te zijn, wat ons nogal een attractie maakte! Wel was het er erg gezellig en kleurrijk. Jorien kreeg nog een vriendelijke babypoeder-bitchslap van een local, waar wel een 'excuse me, happy new year!' aan vooraf ging. Op de weg naar de tempel stonden er al onwijs veel jongeren met water en babypoeder klaar om ons te bekogelen in de tuctuc, maar durfden niet echt. Op de terugweg waren we al nat en wit, dus nu werden we helemaal kapot gegooid! Vies, nat en koud gingen we meteen door naar de Killing Cave, waar de batcave was. We zijn eerst de berg opgelopen naar de top, waar een geweldig uitzicht te zien was. Eenmaal beneden hebben we anderhalf uur in de tuctuc gewacht op de vleermuizen, maar dat was de moeite absoluut waard. Wat een onwijs gaaf gezicht was dat! Hierna zijn we snel naar ons guesthouse gegaan om te douchen en alle babypoeder van ons af te wassen. Verder een rustig avondje met lekker veel skypen gehad. De volgende dag zijn we eerst naar de Bamboo train gegaan, heel leuk, maar wel erg heet! De Bamboo train is een rails dat buiten Battambang ligt. Het wordt bijna niet meer gebruikt, voornamelijk voor zielige touristjes zoals wij! Het bestaat uit 2 paar wielen met daarop een houten frame, met daarop weer een rieten kleedje. Het voertuigje wordt met een kleine motor over de rails gedreven, waarop je kan genieten van het uitzicht. Wanneer je tegenliggers tegenkomt, wat ons niet gebeurde gelukkig, moet het voertuig met de minste passagiers van de rails af om de ander voor te laten. Helaas was het die dag wel erg heet, dus we hebben er geen hele lange rit van gemaakt. Het was wel erg leuk om gedaan te hebben!

Na de Bamboo train zijn we naar een circus geweest. In eerste instantie dachten we dat het een circusschool was voor verwaarloosde kinderen, maar dit bleek niet het geval. Het was een landelijke school, waar echt onwijs getalenteerde kinderen op zaten. Twee ervan waren geaccepteerd voor een internationale circus school in Montreal, erg goed dus. Voorafgaand aan de show was er een kunstgallerij waar werk van de leerlingen te zien en te koop was, waarvan het geld ook direct naar de school ging. We hebben allebei een prentje gekocht, voor het goede doel en omdat we het leuk vonden. Na de geweldige show zijn we weer in ons guesthouse beland, waar we in slaap zijn gevallen en veel te laat weer wakker zijn geworden, waardoor we bijna nergens meer konden eten. Na een paar donkere steegjes gelukkig nog iets gevonden, waar we ook vrij snel weer weg zijn gegaan.

De volgende ochtend zijn we om half tien vertrokken naar Siem Reap, waar we om 2 uur aan kwamen. In Battambang waren we een ouder stel tegengekomen uit Hawaii, die ook in dezelfde bus naar Siem Reap als ons. In Siem Reap bedacht een geniale tuctuc driver dat we makkelijk met z'n vieren inclusief tassen in 1 tuctuc pasten, waar wij massaal mee instemden. Niet zo'n goed idee. Onderweg een tas verloren, schuurplekken van onze zware backpacks op onze schoten, spierpijn van het erin en eruit tillen wanneer we er uit moesten. Na het Hawaiiaanse stel gedumpt te hebben bij hun guesthouse, zijn wij naar de Garden Village vertrokken, een echt backpackers guesthouse. Bevalt tot nu toe prima, ondanks dat we nu voor het eerst in een dorm (een slaapzaal, in dit geval met 3 stapelbedden) zitten. De douche laat wel te wensen over, maar gezien de 4 dollar die we betalen valt dat te overzien. Na aankomst hebben we eerst onze spullen gedropt en zijn we de stad een beetje gaan verkennen, en ergens wat gegeten. Gelijk ook twee onwijs leuke tassen en hoedjes gescoord, voor allebei een (in Joriens geval verlaat) verjaardagscadeautje. Want; het was die dag Amy's 21ste verjaardag! Ouwe taart. Over vier jaar mag ze alweer aan de anti-rimpelcreme. Amy's wens was om op haar verjaardag de zonsondergang bij de Angkor Wat te zien, en gelukkig is dat gelukt! Wat was dat gigantisch mooi, ongelofelijk. 's Avonds zijn we bij een goed restaurantje, aangeraden door onze tuctucker, gaan eten, waar Amy nog een heerlijke mojito kreeg van Jorientje. Vervolgens zijn we in de Sunset Bar van het guesthouse wat wezen drinken met 5 Nederlanders die we daar zijn tegen gekomen.

De volgende dag, vandaag dus, zijn we echt een dag naar de Angkor Wat tempels geweest. Wat is dat magisch mooi zeg, niet normaal! Ook natuurlijk weer belachelijk veel foto's gemaakt. Na de tempels zijn we wat gaan eten en even over de markt gelopen waar Jorien 2 broeken en Amy een lange jurk heeft gekocht. Inmiddels hebben we alweer gedoucht, is Amy weer in slaap gevallen, hebben we gegeten en zitten we op dit moment in een internetcafe, aangezien de computers in het guesthouse totaal niet meewerkten.

We hopen dat we jullie weer een beetje op de hoogte hebben gehouden op deze manier! We zullen zo af en toe proberen een poging te doen om het blog bij te houden.

Liefs, Jorien en Amy